Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Το Ρέκβιεμ του φτερωτού τενόρου

Ο Καρούζο ήταν ανήσυχος εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό. Κανονικά τέτοια ώρα, γαντζωνόταν στην ατσάλινη κούνια, όρθωνε καμαρωτός τον πιτσιλωτό λαιμό του και ξεκινούσε το μελωδικό του ρεσιτάλ. Γλυκά κελαηδίσματα, επιδέξιοι λαρυγγισμοί και περίτεχνες τρίλιες αντηχούσαν τριγύρω. Στα γειτονικά διαμερίσματα, περίμεναν με προσμονή το καλημέρισμα του μικρού τενόρου. Οι νοικοκυρές, σκυμμένες στις κουπαστές των μπαλκονιών, σταματούσαν τη λάτρα του σπιτιού, για ν’ αφεθούν συγκινημένες στις ουράνιες μελωδίες του. Λες κι ένα αόρατο χέρι πάγωνε τους ήχους της πολύβουης γειτονιάς· τα ραδιόφωνα σιγούσαν κι οι γυρολόγοι που διαλαλούσαν τις πραμάτειες τους απ’ τον τηλεβόα μιας καρότσας, σωπαίνανε. Οι τσιρίδες των παιδιών που ξεκινούσαν για το σχολείο, γινόντουσαν ξαφνικά ένας χαμηλόφωνος βόμβος· κι ήταν τόσο αλλόκοτο, ένα ατίθασο τσούρμο ζωηρών παιδιών, να σωπαίνουν για ν’ ακούσουν τις πρωινές καντάτες του Καρούζο. Ίσως βέβαια να γινόταν κι από σεβασμό στην αγαπημένη δασκάλα τους, την κυρία Ερμίνα.

Στο ενοικιαζόμενο δυαράκι, η κυρία Ερμίνα στεγάζει τη μοναξιά και τις αναμνήσεις της. Μαζί με το διορισμό της στη φτωχική δυτική συνοικία, που κανείς δάσκαλος δεν την καταδεχόταν –«χαμηλό το μορφωτικό επίπεδο, τι δουλειά έχουμε εμείς με τους γύφτους ρε Ερμνίνα;» της λέγαν περιφρονητικά οι συνάδερφοι- κουβάλησε τις κούτες με τα βιβλία και τα λιγοστά της υπάρχοντα. Αρχικά, υπολόγιζε να μείνει δοκιμαστικά μια χρονιά κι αν οι δυσοίωνες προβλέψεις των συναδέρφων επαληθευόντουσαν, θα επέστρεφε οριστικά στο νησί, μέχρι να παροπλιστεί και να βγει στη σύνταξη. Η μια χρονιά έγινε δύο και ήδη διένυε την έκτη της άνοιξη στο “σχολείο με τα γυφτάκια”, όπως το αποκαλούσαν οι γαλαζοαίματοι περίοικοι.

Οι παλιές φωτογραφίες στο σκρίνιο, ξεθωριάζανε τα είδωλά τους στο πέρασμα του χρόνου. Πάνω στα λεπτοδουλεμένα σεμεδάκια της Σμυρνιάς γιαγιάς, ακουμπισμένη όλη της η ζωή. Οι δαντέλες του νυφικού κιτρινισμένες κι ο καλός της Βάσος, οριστικά απών απ’ το οικογενειακό κάδρο, λίγο μετά το τραγικό ατύχημα του γιου τους. Ο μικρός Ορέστης στο σχολικό θρανίο. Πίσω του ο παγκόσμιος άτλαντας, ξεθωριασμένος κι αυτός, λες κι όλη η γη έγινε ένα άχρωμο ανάγλυφο. Ένα μπλε τετράδιο, με ξεφτισμένη ετικέτα «Του μαθητού της Ε’ τάξεως, Ορέστη Β.Καριπίδη». Οι πατρογονικές μορφές σ’ ένα οβάλ πορτρέτο, ρετουσαρισμένες και σκυθρωπές. Λίγες έγχρωμες φωτογραφίες με μαθητές στο τελείωμα μιας σχολικής χρονιάς, κι αυτές μελαγχολικές και άνευρες. Ο Καρούζο ήταν δώρο θεόσταλτο από τη γλυκιά της μαθήτρια την Ζαφειρούλα, το καλοκαίρι που τελείωσε το δημοτικό κι αποχαιρέτησε δακρυσμένη την αγαπημένη της δασκάλα. «Είναι πρώτης τάξεως κανταδόρος, θα σας κρατάει περίφημη συντροφιά κυρία»...

Αιφνιδιάστηκε απ’ το ασυνήθιστο δώρο. Ήξερε πως η Ζαφειρούλα την είχε κάνει εικόνισμα, γιατί αν δεν τη βοηθούσε καθημερινά μετά το σχολείο, καμία ελπίδα δεν είχε να βγάλει το δημοτικό. Φτωχή οικογένεια, το μόνο δώρο που μπορούσε να της κάνει, ήταν ένα ωδικό πτηνό, απ’ αυτά που εμπορευόταν ο πατέρας της στα παζάρια, μαζί με μια συγκινητική επιστολή με ροζ γράμματα και αυτοκόλλητες καρδούλες «Στην αγαπημένη μου δασκάλα...»

Ο Καρούζο αιωρούταν  στην κούνια του, ανοιγοκλείνοντας νευρικά τα χάντρινα ματάκια του. Ήταν ένα γαλήνιο πρωινό και στα παρτέρια της κυρίας Ερμίνας είχαν ξεμυτίσει τα ρόδινα ζουμπούλια κι οι ροζ ορτανσίες. Διάσπαρτα ανθάκια παντού, σαν τα ροζ γραμματάκια της Ζαφειρούλας, που δεν πρόλαβε να την καμαρώσει δασκάλα ύστερα από χρόνια. Κι ήταν μόνο ο Καρούζο, που την αποχαιρέτησε μ’ ένα θρηνητικό μοιρολόϊ. Η πορτούλα του κλουβιού βρέθηκε ανοιγμένη απ’ τους γειτόνους –«λες κι ήθελε να το λεφτερώσει μαζί με την ψυχούλα της» είπαν κάποιοι- μα εκείνος έμεινε γαντζωμένος κοντά της ως το τέλος.


Art: Henry Ryland

H ιστορία της κυρίας Ερμίνας και του Καρούζο, συμμετείχε στο 13ο παιχνίδι με τις λέξεις, που οργανώνει και φιλοξενεί η φίλη Μαρία, στο χώρο της mytripsonblog

Μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους που παίξαμε κι αυτή τη φορά, παρέα με τις λέξεις και κυρίως στην Μαρία μας, που μας παραχωρεί απλόχερα το χώρο  και τη φροντίδα της. Ήταν όλα άψογα, όπως πάντα. Κι όσο ανεβαίνει ο αύξοντας  αριθμός των παιχνιδιών (φτάσαμε αισίως στον 13ο κύκλο), τόσο ενδυναμώνεται η συντροφικότητα, η ποιότητα και ο ενθουσιασμός μας. 

40 σχόλια:

  1. Αχ βρε Μαρία μου....!
    Πόσες φορές έχω δακρύσει με τη γραφή σου. Ακόμα άλλη μία. Με κέρδισε ο Καρούζο, ο φτερωτός τενόρος. Με κέρδισε συναισθηματικά. Εννοώ, πάντα με τραβάει το μελαγχολικό, το βαρύ, το λυπημένο. Το ξέρεις άλλωστε, νομίζω το έχεις ...εντοπίσει.
    Πολύ όμορφο διήγημα. Πολύ τρυφερό και ανθρώπινο. Και εκτός από τα συναισθηματικά του μηνύματα είχε και εκκωφαντικά κοινωνικά μηνύματα. Οι αποκλεισμοί, ο έρπων ρατσισμός. Και ανάμεσα σε όλα αυτά ο ρόλος του εκπαιδευτικού.
    Κορίτσι μου, δέξου τα συγχαρητήριά μου για το διήγημά σου και τον γλυκύτατο Καρούζο που στο κλείσιμο της ανάγνωσης με γέμισε δάκρυα.
    Μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη!
      Πιο πολύ, γιατί πάντα λειτουργείς ως άριστος λήπτης των μηνυμάτων μου.
      Θερμά συγχαρητήρια για τις συμμετοχές σου και προσμένω το επόμενο παιχνίδι μας!

      Διαγραφή
  2. Συγκινητική η ιστορία σου
    Καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τρυφερό το ρέκβιεμ σου, Μαρία! Μια ευαισθησία χωρίς φανφάρες έχουν πάντα τα κείμενά σου και σε χαίρομαι! Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευαισθησία με φανφάρες, δεν είναι ευαισθησία Αλεξάνδρα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ, πολλά φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  4. Γλυκύτητα, λεπτότητα συναισθημάτων και η μοναδική συναρπαστική γραφή σου έκαναν και αυτό το διήγημά σου, ξεχωριστό Μαρία μου ....Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου καμαρωτή φρεσκογιαγιά!
      Σ' ευχαριστώ πολύ Κλαυδία μου ♥

      Διαγραφή
  5. Αχ κανελλάκι μου μυρωδάτο!
    Ταξιδιάρικη ιστορία, από αυτές που ξέρεις να γράφεις και να τσιγκλάς τη ψυχή μας!
    Ρε τον Καρούζο! ☺
    Φιλάκια πολλά μάτια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες; Έχουν και τα πτηνά τις ευαισθησίες τους.
      Φιλιά πολλά Αριστάκι μου γλυκό ♥

      Διαγραφή
  6. Αχ! Μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία σου Μαρία μου και ήταν στις επιλογές μου! Φοβερά ζεστή και καλογραμμένη φυσικά σου μιλούσε στην καρδιά! Πολλά φιλιά και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Μαίρη μου! Με τιμούν τέτοιες επιλογές να ξέρεις...

      Διαγραφή
  7. Δεν "λαλούν" μελωδικά μόνο οι φτερωτοί τενόροι, έτσι δεν είναι Μαρία μου;
    Να είναι καλά και η "άλλη" Μαρία που οργάνωσε ένα ακόμα παιχνίδι που έφερε στο φως παρόμοια τρυφερά και ευαίσθητα κείμενα!
    ΑΦιλάκια πολλά πολλά και εύχομαι ένα ακόμα "μελωδικό" βραδάκι! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρίς την Μαρία & τις λέξεις της Ελένης, προφανώς ο συγκεκριμένος τενόρος δεν θα λαλούσε ποτέ.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Στεφανία μου! Μας συντροφεύεις πάντα τρυφερά σ' αυτά τα παιχνίδια που στήνουμε.

      Διαγραφή
  8. Το λάτρεψα! Του έδωσα την μεγαλύτερη βαθμολογία μου! Με έκανε να δακρύσω. Η γραφή σου υπέροχη και το θέμα τόσο γεματο ευαισθησία και ανθρωπιά συγχρόνως. Αχ αυτός ο Καρούζο με το θρηνητικό του μοιρολόι..και την τόσο μεγάλη αγάπη!
    Να σαι καλά να μας χαρίζεις τόσο όμορφα διηγήματα που αγγιζουν χορδές....
    Φιλιά πόλλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και τι ωραία συγχορδία που έγινε, με τις υπόλοιπες ιστορίες μας Άννα μου!
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου ♥

      Διαγραφή
  9. Λίγοι καταφέρνουν να ανακατεύουν τις λέξεις δίνοντας τους ζωή, νομίζω είσαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που συγκινείς με τα γραπτά σου!
    Το ταλέντο σου δεν έχει τίποτα ξεθωριασμένο, να ΄σαι καλά!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κάτι είχα ψιλιαστεί ότι ήσουν πίσω από αυτό το υπέροχο διήγημα, Μαρία μου. Συγχαρητήρια και χίλια μπράβο. Πανέμορφο. Να είσαι πάντα καλά και να δημιουργείς για να μας εμπνέεις. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σκηνή πρώτη.
    Τα παιδιά σταματούνε απρόσμενα,
    οι γειτόνισσες μένουν αργές,
    τα ραδιόφωνα σιγούν,
    οι γυρολόγοι δεν διαλαλούν.
    Τραγουδά ο Καρούζο.
    Σκηνή δεύτερη.
    Ο αφηγητής μιλά για την Ερμίνα, τα γυφτάκια, τη Ζαφειρούλα και υπαινίσσεται κάποια λίγα για τους γαλαζοαίματους.
    Σκηνή τρίτη.
    Όπως η πρώτη.
    Θρηνεί ο Καρούζο.
    Ζητείται σκηνοθέτης (ικανός να …δακρύζει) για ταινία μικρού μήκους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το είχα σκεφτεί σ' αυτή την έκδοση Άρη μου.
      Μέχρι να βρεθεί τέτοιος σκηνοθέτης, σ' ευχαριστώ πολύ για τη θεατρική διάσταση που του έδωσες.
      Ευγνώμων, για την παρουσία και τα σχόλιά σου!

      Διαγραφή
  12. Καλημέρα Μαρία μου
    Πολύ τρυφερο και βαθιά ανθρώπινο το διήγημα σου
    Σε συγχαίρω μάτια μου !!!

    Καλή Κυριακή με πολλά γλυκά φιλάκια ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να είσαι καλύτερα Ελένη μου με την περιπέτεια που περνάς.
      Τα συγχαρητήρια μου είναι δεδομένα για την εξαιρετική σου συμμετοχή και οι ευχαριστίες μου για τη σύμπλευση μας.
      Την αγάπη μου♥

      Διαγραφή
  13. Συγχαρητήρια και γι αυτό το ωραίο κείμενο!
    Καλημέρα Μαρία Κανελλάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα τώρα τι παθαίνω με τα σχόλια σου.
      Σαν να με φωνάζει ο καθηγητής να πω μάθημα :-)
      Tην καλησπέρα και τα σέβη μου, Αρτίστα του βωβού!

      Διαγραφή
  14. Ωραίο.. (γεια σας :-) )
    .. κυρίως γιατί μέσα σε ένα μικρό κείμενο χώρεσαν και βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο τόσες υπάρξεις μοναχικές και αδύναμες, φτερωτές κι ανθρώπινες.

    Ας είναι το ίδιο φιλόξενο και το κυριακάτικο απόγεμα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σας Διονύση & καλώς μας ήρθατε!
      Ειλικρινά ευχαριστώ για την επίσκεψη και την ανάγνωση!

      Διαγραφή
  15. Μια εικόνα η ιστορία σου Μαρία και με αγάπη την αποτύπωσε η πένα σου. Τι τυχεροί που είμαστε που μπορούμε και συμμετέχουμε στα όμορφα δρώμενα μας και διαβάζουμε τόσο όμορφα κείμενα.
    Μακάρι να έχουμε πάντα υγεία και έμπνευση, να ανταμώνουμε διαδικτυακά και να μοιραζόμαστε συναισθήματα και εικόνες μέσα από τις συμμετοχές μας.
    Καλό απόγευμα και φιλιά κυριακάτικα 😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κοίτα που έγραφα για απάγκιο, όταν σε ψήφιζα, κι είδα στις αποκαλύψεις ότι έρχεται απ' το δικό σου Απάγκιο, Μαρία μου. Χτύπησα διάνα μες στην άγνοιά μου. χαχα Δεν σε κατάλαβα, αλλά ήταν από τις ιστορίες που ευχαριστήθηκα περισσότερο. Πολύ σωστά αναφέρει ο Γιάννης κι αυτές τις προεκτάσεις στο κείμενό σου. Μπορεί να στάθηκα πιότερο στο μήνυμα για τη μοναξιά και την εγκατάλειψη των ηλικιωμένων (που δεν ξέρω καν αν το είχες κατά νου όταν τη σκάρωνες, αλλά ήταν κάτι που εισέπραξα έντονα με τον τρόπο που την έδωσες), αλλά κι όσα αναφέρει ο Γιάννης δεν περνούν απαρατήρητα - ούτε είναι μικρότερης σημασίας.

    Να 'σαι καλά, να γράφεις και να σε χαιρόμαστε, ρε Κανελλένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν είδα το σχόλιο σου, λέω "με κατάλαβε, μπηχτή ήταν η λέξη που έβαλε"... Πάντως πέτυχες διάνα Αναστασία μου! Σε όλα όσα εισέπραξες.
      Χάρηκα πολύ που ήσουν μαζί μας στο παιχνίδι και μετά την πανάξια νίκη σου, ελπίζω σε συχνότερες συνευρέσεις...

      Διαγραφή
  17. Άλλο πράγμα όταν διαβάζεις τις ιστορίες στα σπίτια τους!
    Πολυ συγκινητική η δική σου ιστορία Μαρία μου.
    Δεν θα έπρεπε να υπάρχει βαθμολογία γιατί όλες οι συμμετοχές είναι ωραίες και δεν ξέρεις ποια να διαλέξεις.
    Όντως μια ταινία μικρού μήκους.
    Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαστε μια παρέα πια Ρένα μου και η βαθμολογία είναι μόνο για τυπικούς λόγους και για να γίνεται "παιχνίδι". Και χαιρόμαστε να έχουμε τους περιφερειακούς φίλους μας, που μας συντροφεύουν με την ανάγνωση και τα σχόλιά τους.
      Σ' ευχαριστώ πολύ γλυκό μου Ρενάκι ♥

      Διαγραφή
  18. Ετσι ειναι Κανελλακι μου όπως το λέει η Ρένα....Παιρνουν αλλη διασταση στον χωρο τους οι ιστορίες..οπως και η δική σου ..αχ.. αυτος ο τενορος με το τραγουδι του σιγουρα και εγω θα στεκομουν να τον ακουσω..ετσι αισθανθηκα.. σαν ημουν εκει μέσα στην ιστορία σου μαζί με όλη την γειτονια.. ακομα βλεπω την κ.Ερμινα με την μεγαλη καρδια.!!!
    Ειμαι τοσο τυχερή που ειμαι εδω οταν μιλας στα συναισθηματα μας Κανελλακι μου!!!
    Να περνας ομορφα καλό σου βραδυ.. φιλακιααα!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σ' ευχαριστώ πολύ Ρουλάκι μου, καλή Τσικνοπέμπτη εύχομαι να περάσετε ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μαρία μου!
    Τον αγάπησα τον Καρούζο σου!
    Φιλιά πολλά!
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μαρία μου ο Καρούζος θα μείνει αξέχαστος σε όλους μας!
    Να είσαι πάντα καλά να δημιουργείς εικόνες γεμάτες συναισθήματα που μπαίνουν στην καρδιά μας!
    Συγχαρητήρια πολλά και σε ευχαριστώ πολύ για όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, κι εμείς σ' ευχαριστούμε Μαρία μου! Περάσαμε άλλη μια υπέροχη εμπειρία μέσα απ' το παιχνίδι σου.
      Φιλιά πολλά Μαράκι ♥

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.