Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

«Τώρα να έβλεπες τι κάνουμε, Κατερίνα…»

Έφυγε στις 3 Οκτωβρίου 1993 ύστερα από ένα μοιραίο κοκτέιλ ψυχοφαρμάκων και αλκοόλ. Τη βρήκαν την επόμενη μέρα στο τελευταίο σπίτι της στον Κεραμεικό. Ήταν μόλις 53 χρονών. Είχαν ήδη φύγει Άσιμος και Σιδηρόπουλος. Η «Καταραμένη Αγία Τριάδα των Εξαρχείων» όπως τους αποκαλούσαν, πρόλαβαν να συνεργαστούν  για  μία και μοναδική φορά, στον κύκλο τραγουδιών «Ράγκα-Παράγκα» του Ανδρέα Ταρνανά (1986).


 Το γλυκό κορίτσι των ελληνικών ταινιών της Φίνος Φιλμς, 
μετατρέπεται σε  επαναστατική ποιήτρια που αρχίζει να γράφει:
«Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω "ποιητής". Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω. Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις. Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει. Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου. Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν».


  //Την γνώρισα από κοντά στα τελευταία της, όταν ξαφνικά άρχισε να έρχεται στο βιβλιοπωλείο μου έτσι, για να κουβεντιάσουμε. Ήδη μιλούσε για τους φίλους της που έφυγαν, ήδη φοβόταν πως μοιραία θ’ ακολουθούσε. Ήταν μια καλλιτέχνιδα της πόλης με την αναγεννησιακή έννοια, μια σημαντική αναρχική ποιήτρια που δικαιώθηκε μετά θάνατον και είναι μάλιστα εμπορική, σε μια εποχή που η ποίηση δεν πουλά. Η αυτοκτονία της ήταν καθαρό ροκ εν ρολ, όπως και όλη η ζωή της, που εν τέλει την πλήρωσε με την τέχνη της// 
Γιώργος Χρονάς, συγγραφέας-εκδότης


 //Εμφανίζονται διαχρονικά κάποιες ψυχές που γίνονται η υποσυνείδητη συνείδησή μας. Που λειτουργούν ενορατικά, βλέπουν μελλούμενα που ο μέσος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται παρά μόνο σαν φάει το παλούκι! Τέτοια ήταν η Κατερίνα. Τόσο εκείνη όσο κι ο Παύλος, καθώς και ο Άσιμος, οι Εξαρχειώτες άγιοι που λέμε, φύγανε νωρίς. Δεν έζησαν όσο επιτρέπει η στατιστική, γλίτωσαν όμως την παρακμή. Ήταν όλοι τους ιδιότροπα, ευάλωτα άτομα. Δεν είχαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, ούτε ήταν ικανοί να δαγκώνουν, απλώς προσποιούνταν ότι το κάνουν, γι αυτό και δεν επέζησαν. Άφησαν όμως άξια παρακαταθήκη// 
Δημήτρης Πουλικάκος-μουσικός



Η Κατερίνα έσβησε την εποχή που ο θρύλος των Εξαρχείων, παραχωρούσε τη θέση του στο δανεικό νεοπλουτισμό και στην υπερκαταναλωτική ευδαιμονία. Η Κατερίνα δεν μάσαγε. Ψυχανεμιζόταν πως οι καιροί γυρίζουν, πως θα ξανάρθουν οι γκρίζες μέρες της καταστολής, πως η φούσκα της ψευδο-ευμάρειας, δεν είναι παρά ο προπομπός  της απόλυτης χρεοκοπίας και του ξεπεσμού. Δυο δεκαετίες μετά, η Αθήνα φλέγεται και βιώνει την πιο κρίσιμη μεταπολεμική κρίση στην Ευρώπη. Ο 16χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται στα Εξάρχεια και το κέντρο πάλλεται από πορείες και σοβαρά επεισόδια. Η Χρυσή Αυγή μπαίνει στο κοινοβούλιο και τα τάγματα εφόδου επανεμφανίζονται πανηγυρικά. Ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια των αστυνομικών. Το κάρο του δήμου που μάζευε στην κατοχή τα πτώματα των νεκρών απ’ την πείνα, έδωσε τη θέση του στο ημερήσιο δελτίο αυτοκτονιών. Ο κατάλογος μακάβριος και ντροπιαστικός. Οι νέοι οργισμένοι και απογοητευμένοι, κάνουν στροφή προς την πολιτική. Ξαφνικά αρχίζουν να διαβάζονται τα ποιήματά της, αυτά που όσο ήταν εν ζωή κανένας εκδοτικός οίκος δεν δέχτηκε να τα εκδώσει, εκτός απ’ τον Καστανιώτη που τόλμησε και το έκανε.

 Σε μια εποχή που είναι διάχυτο το αγωνιώδες ερώτημα «Μα γιατί σιωπούν οι άνθρωποι της τέχνης;», τα ποιήματα της Κατερίνας γίνονται προφητείες, συνθήματα στους τοίχους, διαδίδονται και στοιχειώνουν το ίντερνετ. Η μορφή της γίνεται αφίσα με τις «Εκατό λιρέτες Εξαρχείων», ξαφνικά οι εκδότες δείχνουν ενδιαφέρον για τα βιβλία της, γίνονται μελέτες και γράφονται άρθρα. Έφτασε η εποχή που μπουκώσαμε απ’ τα καταναλωτικά σκουπίδια και ψάχνουμε απελπισμένα για προφήτες και ήρωες. Και μπορεί τότε να φάνταζαν παραληρηματικά χαϊκού και οργισμένοι στίχοι όσα έγραφε. Σ’ όσους αδυνατούσαν να αποκρυπτογραφήσουν το λόγο της. 
Τελικά οι λέξεις της είναι εδώ, να καρφώνουν σαν ατσαλένιες πρόκες τις γκρίζες μας μέρες. ΑΘΑΝΑΤΗ!

40 σχόλια:

  1. Ανέβηκες ακόμα περισσότερο στην εκτίμησή μου,
    με αυτή σου την ανάρτηση!Μπράβο για το αφιέρωμα
    στην Κατερίνα! Υπέροχο κείμενο!Μοναδική... την αγαπώ!
    Φιλί μεγάλο Μαρία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και γι' αυτούς που υποστηρίζουν, ότι η Κατερίνα έκανε ποίηση την απαισιοδοξία, η απάντηση από το την ίδια...
      ''Υπομονή. Δε τελείωσαν όλα.
      Σ' αυτή τη ζωή δε τελειώνουν όλα.
      Ούτε σε μία μέρα...ούτε σε μία ζωή.
      Στην άκρη της νύχτας -για σε το λέω
      απελπισμένε- στην άκρη της νύχτας,
      πάνω σε κάποιο κλαρί, κρέμεται μία
      ελπίδα. Το ίδιο και για 'σένα''!!!

      Διαγραφή
    2. Σ' ευχαριστώ κυρίως για το συμπληρωματικό σου σχόλιο. Όχι ότι έχει ανάγκη αποκατάστασης η Κατερίνα, αλλά έτσι... για να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
      Να'σαι καλά Μελαχρινάκι!

      Διαγραφή
  2. "Εμφανίζονται διαχρονικά κάποιες ψυχές που γίνονται η υποσυνείδητη συνείδησή μας...."
    "Άφησαν όμως άξια παρακαταθήκη..."

    Δεν χρειάζονται περισσότερα!
    Κι αυτά από μόνα τους πολλά λένε!
    Θα τη θυμάμαι τη μέρα. Σαν σήμερα γεννήθηκε το Αφρούλι μου!
    Την καλημέρα μου και την αγάπη μου Μαριώ!
    Καλή εβδομάδα και καλό μήνα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να δώσεις στο Αφρούλι ένα φιλί κι από μένα!
      Ξέρεις εσύ... ντεκουπαριστό, κρακελαρισμένο και σένιο!
      Θαυμάζω και τη γαμήλια βιβλιοθήκη σου που όσο πάει και εξελίσσεται υπέροχα Αριστάκι μου.
      Σ' ευχαριστώ για όλα♥

      Διαγραφή
  3. «Εμένα, οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα, στις ταράτσες παλιών σπιτιών, Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη, πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομύρια σιδερένια μανταλάκια, τις ενοχές σας, αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά φουστάνια, σημάδια από καύτρες, περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές… κάνουν ό,τι λάχει»....

    Για μια ακόμα φορά Μαρία μου, η ανάρτηση σου με συγκλόνισε γιατί λίγα (πολύ λίγα!) γνώριζα για την Κατερίνα Γώγου, γι αυτό (πάλι!) πολύ σ' ευχαριστώ!
    Εκπληκτική και προφητική η δουλειά της παρέας...
    Ράγκα Παράγκα Ράγκα, τώρα που τελειώσαν τα φράγκα... για να δούμε τι θ' απογίνουμε όλοι!

    Πολλά ΑΦιλιά και καλή δυναμική βδομάδα σε όλους!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελειώνουν τα φράγκα μας Στεφανία μου, αλλά όσοι έχουμε περίσσεμα σε αγάπη δε φοβόμαστε τίποτα.
      Να'σαι καλά, σ' ευχαριστώ ειλικρινά για τα σχόλια σου!

      Διαγραφή
  4. υποκλίνομαι στην ανάρτηση σου.

    τρία πρόσωπα θρύλοι για την εποχή τους,
    κι έτσι θα μείνουν.
    οι εποχές έρχονται και παρέρχονται.

    τυχερή η γενιά μου, κι εγώ,
    που τους γνώρισε και τους έζησε.
    από κοντά, ή κι από μακρυά.

    Θυμάμαι τον ΝΙΚΟΛΑ (αλλιώς τον φωνάζαμε τότε)
    για δυο χρόνια στην αυλή του σχολείου.
    μικρότερος εγώ.

    ΚΑΤΕΡΙΝΑ - ΝΙΚΟΛΑΣ - ΠΑΥΛΟΣ






    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι όντως τυχερός. Σ' ευχαριστώ πολύ για την κατάθεση μνήμης!

      Διαγραφή
  5. "Γιατί σιωπούν οι άνθρωποι της τέχνης ;".....
    ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ Μαρία.....!
    Γιατί ολόγυρά μας στην εκδοτική λογοτεχνία προβάλλονται γραφτά που ταίζουν τον "Αρλεκινισμό", γιατί η άχρωμη και άοσμη προβολή της καλλιτεχνικής αντίληψης "αγάπες και λουλούδια" προβάλλεται κατά ριπάς ;
    Ιδού η απάντηση.
    Γιατί και η τέχνη πλέον εμπορευματοποιήθηκε, αντί να στρατευθεί όπως παλιά στο δρόμο των λαϊκών αγώνων κατάντησε γλυκανάλατη Μαρία.
    Για δες τους μεγάλους μας ποιητές: Ρίτσος, Ελύτης, Βάρναλης, Λειβαδίτης, Λουντέμης, Καμπανέλλης, Παλαμάς και δεκάδες άλλους. Δίστασαν να πάρουν σαφή πολιτική θέση τα πράγματα ; κρύφτηκαν ή βγήκαν μπροστά φόρα παρτίδα.
    Κοίτα Μαρία, θέλει κότσια να "χρωματιστείς". Να πάρεις την ευθύνη, να απολογείσαι για το χώρο σου. Το να το παίζεις "ανένταχτος" και άνετος με ένα κατηγορώ παντού, ωωωω, αυτό το κάνει άνετα ο καθένας.
    Τέλος πάντων.
    Το αφιέρωμά σου ήταν συγκλονιστικό στην ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ που βασίλεψε σε μια καταραμένη εποχή του "σοσιαλισμού" του ....ΠΑΣΟΚ τότε που η Ελληνική κοινωνία ξεκίνησε να ξεβάφει το δέρμα της για να χωρέσει στα κοσμικά life style.
    Η Πουτάνα η Ιστορία εκδικείται Μαρία μου.....! η ίδια η μικροαστική τάξη που υπήρξε σημαιοφόρος του life style και της ενσωμάτωσης, αυτή είναι τώρα που θα σαπίσει, θα προλεταριοποιηθεί βίαια και άναρχα. Αρκεί να κατανοήσει και η ίδια τους βιαστές της, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω 100%.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φοβάμαι ότι η γενιά των ποιητών που αναφέρεις Γιάννη μου, έσβησε οριστικά. Τα βασανιστήρια κι οι εξορίες που έζησαν όλοι αυτοί οι ήρωες, δεν θα τα άντεχαν οι σαλονάτοι πνευματικοί μας άνθρωποι ούτε κατά διάνοια. Θα συνυπογράψω την τελευταία σου παράγραφο. Κι εγώ αμφιβάλλω. Το life style ήταν ανέκαθεν πιο εύπεπτο απ' την ιστορία.
      Καλό σου βράδυ και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  6. Για άλλη μια φορά, εξαιρετικό το αφιέρωμά σου!
    Φιλιά Μαρία μου και καλό μήνα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χθες τη σκεφτόμουν, γιατί σαν χθες, το 2011 νομίζω ήταν, απεβίωσε ο Τάσσιος. Και θυμάμαι την ημέρα του θανάτου του συζύγου της ποιήτριας, επειδή σαν χθες θα είχε γενέθλια ο πατέρας μου, αν ζούσε. Και μετά θυμήθηκα ότι πέθανε η Κατερίνα στις 3 Οκτώβρη του 1993, γιατί την ίδια χρονιά πέθανε κι ο μπαμπάς.
    Τη θαύμαζα, όχι μόνο για τα ποιήματά της, αλλά ακόμα πιο πολύ γιατί ήταν μια ψυχή μονάχη με αέναες αναζητήσεις. Και πρωτίστως για την αντισυμβατική συμπεριφορά της. Και ξαφνικά έρχονται κάποιοι στίχοι της:
    "Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα – δύσκολοι καιροί.
    Και θα 'ρθουνε κι άλλοι.
    Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
    τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
    κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
    "Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
    Θα την αλλάξουμε τη ζωή
    παρ’ όλα αυτά Μαρία".

    Όλα μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου κι έτσι ακριβώς σου τα γράφω. Συμπάθα με γι αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καθόλου μπερδεμένα δεν είναι. Τουναντίον έχουν μια χρονική συνάφεια που εκπλήσσει. Όντως πέθαναν σχεδόν την ίδια ημέρα (με διαφορά οχτώ χρόνια), κι αν θυμάμαι καλά, ο Τάσσιος έφυγε μετά από λίγες μέρες μετά τον Κοεμτζή. Τον ήρωα της ταινίας του "Παραγγελιά".
      Αναπαυμένη να είναι η ψυχή του μπαμπά σου Αρτίστα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για το "μπέρδεμα" και την αυθόρμητη καταγραφή σου ;-)

      Διαγραφή
  8. Με αγγίζει όσο καμία άλλη ποιήτρια.
    Μπράβο για το αφιέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κάπου το είχα ξαναγράψει, ως έφηβη, είχα επηρεαστεί τόσο πολύ από την ποίησή της, που προσπαθούσα να γράψω "σαν την Κατερίνα".. Αρκετά χρόνια αργότερα, έμαθα ότι όλα είναι βιώματα (κι αναμφισβήτητα το πηγαίο ταλέντο τού ποιητή..κι ας μην λογάριασε τον εαυτό της ποτέ για ποιήτρια..) Έχω όλα της τα βιβλία.. Να 'σαι καλά Μαρία που δεν ξεχνάς την Κατερίνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο ως ποίητρια δεν έζησε. Σήμερα μπορεί να τη δαφνοστεφανώνουμε και να ανατρέχουμε στους στίχους της, τότε όμως ήταν στιγματισμένη και πολλές φορές κυνηγημένη απ' την ασφάλεια.
      Να'σαι καλά Πέτρα. Όσοι έχουμε τα βιβλία της να μας συντροφεύουν, ας μην την ξεχνάμε.

      Διαγραφή
  10. Τι να σκεφτόσουν άραγε κοιτώντας τα αστέρια.
    Τυλιγμένη στον μανδύα της μοναξιάς σου.
    Κανέναν δε άφησες να μπει στον κόσμο σου.
    Αυτόν που είχες φτιάξει μέσα απο τα τείχη.
    Οσπου έφτασες ως την άκρη του.
    Δεν θα τρομάξεις ποτέ ξανά,
    ακούγοντας το όνομα σου Κατερίνα.
    γραμμένο εκείνη την μέρα..του 93!! την θυμούνται όσοι την αγάπησαν..!!
    Να είσαι καλά Κανελλάκι μου..φιλώ σε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μπράβο Μαρία!!!
    Την αγάπησα αυτή την ανάρτηση και δε φταίει μόνο ότι αγαπώ τη ποίηση της Κατερίνας Γώγου αλλά φταίει ο τρόπος που τη παρουσίασες!!!!!!
    Τα πιο γλυκά φιλιά μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν της πρέπουν μνημόσυνα και τυπικά αφιερώματα, ό,τι γράφτηκε ήταν απ' την καρδιά μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Ελένη μου!

      Διαγραφή
  12. Μπράβο για το αφιέρωμα σε μια ψυχή αθάνατη...σε έναν άνθρωπο άπειρα ευαίσθητο, ρομαντικό και γνήσιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Εμφανίζονται διαχρονικά κάποιες ψυχές που γίνονται
    η υποσυνείδητη συνείδησή μας. Που λειτουργούν ενορατικά,
    βλέπουν μελλούμενα που ο μέσος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται
    παρά μόνο σαν φάει το παλούκι"
    Αυτή ήταν η Κατερίνα ενορατική και καυστική μια πένα
    με αίμα καρδιάς...ένα φιλαράκι!!!

    Σε φιλώ πολύ Μαρία μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, το σχόλιο του Πουλικάκου με εκφράζει κι εμένα απόλυτα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Ελένη μου♥

      Διαγραφή
  14. Η Κατερίνα ακολούθησε αντίθετη πορεία από τη συνηθισμένη.
    Πέρασε από την εποχή της άνθησης του Ελληνικού Κινηματογράφου
    ερμηνεύοντας δευτερότριτους ρόλους
    και στην ηλικιακή και καλλιτεχνική ωριμότητα
    όπου θα μπορούσε να ανέβει πολύ ψηλά και να απολαύσει λεφτά και δόξα
    επέλεξε το δικό της μοναχικό δρόμο.
    Έσβησε η ίδια τις λάμπες γύρω της προτιμώντας να περπατήσει στο σκοτάδι.
    Το ευτύχημα είναι ότι όσοι τιμούν το πέρασμά της από αυτόν τον κόσμο,
    το κάνουν ακριβώς γι' αυτή της την επιλογή.
    Νομίζω πως και η ίδια αυτό θα ήθελε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο μάλλον στο αληθινό φως διάλεξε να περπατήσει.
      Στους τυφλούς καιρούς όμως, πού να ξεχωρίσει η λάμψη της;
      Δικαίωση μετά θάνατον. Όπως είθισται σε τούτο τον τόπο.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Πετράν!

      Διαγραφή
  15. Ψυχές ξεχωριστές και ντελικάτες,
    υπάρξεις εύθραυστες,
    αν οι πολλοί σάς γύρισαν τις πλάτες,
    μη φύγετε.
    Υπάρχουν κι άλλοι. Λίγοι, μα υπάρχουν,
    μαζί σας να σηκώνουν την αλήθεια,
    κι ας καταγράφει νίκες η ασχήμια.
    Μη φύγετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ψυχές ξεχωριστές και ντελικάτες,
    υπάρξεις εύθραυστες,
    αν οι πολλοί σάς γύρισαν τις πλάτες,
    μη φύγετε.
    Υπάρχουν κι άλλοι. Λίγοι, μα υπάρχουν,
    μαζί σας να σηκώνουν την αλήθεια,
    κι ας καταγράφει νίκες η ασχήμια.
    Μη φύγετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από καρδιάς σ' ευχαριστώ για την ιδιαίτερη και πολύ ευαίσθητη πινελιά σου Άρη!

      Διαγραφή
  17. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Όμορφο αφιέρωμα Μαρία μου. Μια γλυκιά ψυχή μια συμπαθητική προσωπικότητα που άνθισε λέω εγώ σε πρώτους ρόλους μέσα στην πραγματική ζωή.
    Να σαι καλά
    Φιλιά και μια γλυκιά καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια εκρηκτική προσωπικότητα θα έλεγα, αν μου επιτρέπεις Άννα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ και καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  19. Σαν διάττοντας αστέρας ήρθε άφησε το υπέροχο φως της, τη σοφία, το σημάδι της κι έφυγε, συνεχίζοντας το ταξίδι της για άλλους προορισμούς, τον καιρό που άρχιζαν τα όργανα της παραφωνίας στον τόπο μας.
    Ένας ευαίσθητος άνθρωπος πιάνει όλα τα λεπτά σήματα από το περιβάλλον του και είναι στιγμές που η ψυχή δεν μπορεί να τα αντέξει. Κουράζεται και πονά από τη διαρκή προσπάθεια να τα επεξεργαστεί, να τα φωνάξει με τον παλμό της επανάστασης.
    Αυτή ήταν η Κατερίνα!
    Ένα πολύ γλυκό αφιέρωμα, Μαράκι μου!
    Να είσαι καλά!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αν και ποτε δεν ασχολήθηκα με την τέχνη της ίσως επειδή δεν διαβάζω ποίηση κι επίσης όταν έφυγε ήμουν 13 και ήταν πολύ μακριά από το δικό μου εφηβικο στυλ, με τα διάφορα που έχω διαβάσει κατά καιρούς έχω θαυμασει την τόσο ιδιαίτερη και ιδιορρυθμη προσωπικότητα της
    Πολύ όμορφο το αφιέρωμα σου Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς είναι ξανά επίκαιρη και φοβάμαι ότι θα συνεχίσει να είναι διαχρονική.
      Κι εμείς τότε δεν μπορούσαμε να αποκωδικοποιήσουμε τους στίχους της.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Μαίρη μου!

      Διαγραφή
  21. Εξαιρετικό αφιέρωμα σε μια εξαιρετική προσωπικότητα!
    Ξέρεις Μαρία μου συνεχώς αναρωτιέμαι...αν ζούσε σήμερα πώς θα την αντιμετώπιζαν -όχι όλοι εμείς που νιώθουμε την αλήθεια της-, μα οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι...ναι, αυτοί που δε μιλάνε κι αφήνουν να μιλάνε στη θέση τους κάτι "διανοούμενοι και καλά" της συμφοράς και του συστήματος!
    Να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.